هیپرویتامینوزیس دی (Hypervitaminosis D) به وضعیت مصرف بیش از حد ویتامین دی اشاره دارد. این حالت اغلب به دلیل مصرف بیش از حد مکمل‌های ویتامین دی رخ می‌دهد. تعداد کمی از غذاها حاوی مقادیر بالایی از ویتامین دی هستند، بنابراین مصرف بیش از حد معمولاً نتیجه دوز بالای مکمل‌ها است. دوز حداکثر روزانه توصیه‌شده برای بزرگسالان ۴۰۰۰ واحد بین‌المللی (IU) در روز است، اما این دوز حداکثر برای نوزادان و کودکان کمتر است. بیمارانی که به بیماری‌های کلیوی، پوکی استخوان (Osteoporosis) یا بیماری التهابی روده (Inflammatory Bowel Disease) مبتلا هستند، ممکن است به دوزهای بسیار بالاتری (۱۰٬۰۰۰ تا ۵۰٬۰۰۰ واحد بین‌المللی در روز) نیاز داشته باشند. بیمارانی که به دوزهای بالایی برای جبران نیاز دارند، باید سطح ویتامین دی آنها به‌طور منظم تحت نظر قرار گیرد.

عوارض اصلی

عوارض اصلی ناشی از سطح بالای ویتامین دی، هیپرکلسمی (Hypercalcemia) است. در حالت حاد، هیپرکلسمی می‌تواند منجر به حالت تهوع، استفراغ، تغییر وضعیت ذهنی، ضعف، پرادراری (Polyuria) و تشنگی بیش از حد (Polydipsia) شود. مسمومیت مزمن با ویتامین دی می‌تواند باعث تشکیل سنگ‌های کلیوی و همچنین کاهش مواد معدنی استخوان و در نتیجه درد استخوان شود. هیپرویتامینوزیس دی در کودکان می‌تواند منجر به آسیب مغزی شود.